Getuigenis van Arie

Getuigenis van Arie

De afgelopen half jaar zijn er over drie dingen gesproken : Verlangen naar en behoefte over Gods koninkrijk en over het karakter van God.

Ik wil met het eerste beginnen en daar werd eigenlijk gesproken over drie niveaus van verlangen en behoefte die we als mensen kunnen hebben. Ergens wist ik dat wel maar ja de manier waarop het uitgelegd werd, ook in dat boek, was voor mij echt wel een eye-opener want daar werd eigenlijk een beetje in geschetst dat we natuurlijk als mensen sociale wezens zijn en dat we graag in kringen bewegen. Je hebt je gezin, je hebt je werk, je hebt je sportvereniging, wil van mensen houden, wil contact met hebben met mensen.

Dat soort dingen zijn er vaak als het op het sociale vlak niet altijd helemaal lekker gaat. Dan zie je dat je wel eens wil terugvallen naar materialisme. Als je bijvoorbeeld net ruzie hebt gehad op je werk dan ga je gauw even een spelletjes spelen, alle zorgen zijn dan weer voorbij Halleluja !

Het tweede gedeelte van dat verlangen kan materialistisch zijn. Een spelletje spelen per telefoon of een mooie auto, veel geld en een goede baan. Dat soort dingen zijn er vaak als het op het sociale vlak niet altijd helemaal lekker gaat. Dan zie je dat je wel eens wil terugvallen naar materialisme. Als je bijvoorbeeld net ruzie hebt gehad op je werk dan ga je gauw even een spelletjes spelen, alle zorgen zijn dan weer voorbij Halleluja !

Het derde niveau is denk ik iets wat we allemaal wel eens hebben. Een gedachte van “Goh is dit het nu of er moet meer zijn. Wat doen we hier eigenlijk”. Ja die vraag die werd eigenlijk wel beantwoord, ook in het boek, en die leegte die je hebt. Die leegte in te vullen met God dat is eigenlijk de relatie die je wil opbouwen met God. Ik denk dat wij dat sowieso hier in deze gemeente heel goed begrijpen, maar ja, om je heen zie je natuurlijk ook vaak genoeg voorbeelden van mensen die ergens naar zoeken. Ze zitten ergens mee terwijl ze eigenlijk alles al hebben wat hun hartje begeert. Toch op zoek zijn na iets, ze weten het maar niet te vinden en ze kunnen ook niet duidelijk wat het nou precies is. Dat was hele goede les, een belangrijke oefening die wij hebben gedaan. In die les was het schrijven van een brief aan God best heftig. Ik kwam erachter dat ik heel erg veel vroeg altijd en nooit de stil stond bij wat Hij nou van mij wil vragen. Het was altijd éénrichtingsverkeer. Jij verlangt iets en je verwacht ook dat dat ingevuld wordt.

Ik heb mijn brief eigenlijk nog nooit gedeeld met iemand dus vindt het spannend om dat nu te doen.

Lieve Heer Vader Jezus Christus, Schepper van Hemel en Aarde, mijn Schepper die ik mijn vriend mag noemen omdat u mij eerst zo genoemd heeft. Allereerst wil ik beginnen met een woord van dank. Dank u dat u een persoonlijke God bent en naar mij wil luisteren. Dank u dat ik het genoegen heb gekregen onderdeel uit te mogen maken van deze gemeente. Dank U dat U zich laat vinden en mijn hart vormt om naar u op zoek te gaan. Dank u voor alles wat ik heb mogen ontvangen want u weet waarom ik heb gebeden en ik heb al zoveel meer gekregen hoe meer ik van u leer kennen hoe meer ik erachter kom hoe egoïstisch ik soms ben. Dat ik alleen vragen aan u heb gesteld en ook nog eens de antwoorden snel verwacht. U geeft deze antwoorden ook, maar alleen omdat u het wilt, omdat u oneindig veel van mij houdt. Dat is wat u meermaals in de bijbel aan ons leert kennen. Soms schaam ik me dat ik dat niet altijd zo besef. Ik vraag daarom om vergeving en ik bid dat U me nog meer leert om op U te vertrouwen. Ik had me voorgenomen deze brief te beginnen met een vraag hoe het met U gaat maar dat is niet helemaal gelukt. Dat maakt de vraag niet minder belangrijk. Sterker nog, nu ik dit opschrijf realiseer ik me dat het wellicht de meest belangrijke vraag is. Hoe is het met U. Wat zou u met mij willen delen, wat zijn uw zorgen, maar ook waar u blij van wordt en wat u hierin van mij verwacht.

Toen kwam het tweede gedeelte van de opdracht. Die was nog heftiger dan deze want er werd namelijk gevraagd om een momentje stil te houden en de woorden op te schrijven die bij mijn binnen kwamen. Dat stond voor het antwoord dat God op mijn brief heeft geschreven.

Lieve Arie, kind van mij. Wat je schrijft klopt. Ik hou inderdaad oneindig veel van jou. Je zonde zijn je ook al lang vergeven in mijn zoon Jezus Christus. Leg daarom je schaamte snel aan de kant en maakt plaats voor meer van mij. Je vraagt hoe het met mij gaat. Ik ben de eerste en de laatste toen er niets was was. Ik weet wat er komen gaat. Mijn hart doet zeer bij het aanzien wat de zonde met mijn kinderen heeft gedaan en nog gaat doen. Wees daarom geduldig en laat je vullen door Mijn liefde en je zult versteld staan. Ik zal altijd bij je zijn waar je ook gaat. Dus vertrouw op mij en wees het licht in je omgeving. Durf het! Ik hou meer van jou je vader

Ja, dat is natuurlijk een bijzonder antwoord, want dat absoluut niet wat ik eigenlijk op voorhand in mijn eigen of in mijn hoofd had om hem op te gaan schrijven. Vooral dat gedeelte durf het! Dat is later eigenlijk een rode draad geworden in het groei-jaar.

Dat is ook de reden waarom ik dit nu deel met jullie.

Ja we hebben stilgestaan bij Gods karakter en daar hebben we veel Bijbelverhalen gelezen. We hebben veel gelijkenissen doorgespit en besproken met elkaar. En het doel daarbij was natuurlijk : Jezus vinden, Hem kennen en liefhebben. Daarin werd ook duidelijker in ieder geval wie Jezus is, die verhalen, wat zijn normen en waarde zijn, maar ook : met wie jij je kan identificeren in zo’n verhaal. We hebben gekeken hoe Jezus na die mensen kijkt. Dat was echt een spiegel naar je eigen leven. Echt een moment om te leren. Ook wel confronterend.

Waarbij we eigenlijk als apostelen als brengers van het Evangelie op pad moeten gaan. Om de mensen te vertellen over het Koninkrijk en over de cultuur die daar belangrijk is. Als je dat durft over te brengen dat iedereen dan mee mag dingen in die overwinning. Wij zijn dus de brengers van het koninkrijk van God. Wij zijn niet degene die het willen verwerpen

Net in de liedjes gehoord dat straks in de hemel, er geen pijn is, dat het overwinningslied gezongen wordt. Waarbij we eigenlijk als apostelen als brengers van het Evangelie op pad moeten gaan. Om de mensen te vertellen over het Koninkrijk en over de cultuur die daar belangrijk is. Als je dat durft over te brengen dat iedereen dan mee mag dingen in die overwinning. Wij zijn dus de brengers van het koninkrijk van God. Wij zijn niet degene die het willen verwerpen. Dus niet een eigen waarheid proberen te scheppen en eigen normen en waarde willen opleggen aan de rest van de wereld. Juist God centraal stellen! Het moeilijke daaraan is, hoe pas je dat dan toe hè? Daarbij hebben we eigenlijk in de afgelopen weken aandacht besteed aan woorden, werken en wonderen. Woorden, nou ja, dat doen we denk ik op zondag hier. We hebben kringavonden en natuurlijk de woensdagavond in het groei jaar waar we heel veel bespreken met elkaar. De werken, dat werd al wat lastiger want toen werd in een keer gevraagd om eens naar de buurvrouw die je niet goed kent te gaan om te vragen of ze blijven eten. Of ga op zoek naar iemand die eenzame is. Of doe iets zonder daar direct iets voor terug te verwachten. Er is nog werk aan de winkel denk ik. Maar wel mooi om dat op die manier ook te proberen.

Wij als mensen kunnen natuurlijk geen wonderen verrichten. De enige wie dat kan dat is God en dat doet hij dan door mensen heen en daarvoor moet je vervuld zijn van de Heilige Geest. De Heilige Geest doet nog meer. Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik steeds meer de Bijbel en de verhalen ben gaan leren begrijpen

Wonderen; ja dat is de lastigste van de drie natuurlijk. Vooral wanneer je een beetje nuchter ben eh aangelegd. Dat is heel moeilijk. Één van de dingen die daar goed naar voren kwam is dat je daar ook de Heilige Geest voor nodig hebt. Om je te laten vervullen van de Heilige Geest. Wij als mensen kunnen natuurlijk geen wonderen verrichten. De enige wie dat kan dat is God en dat doet hij dan door mensen heen en daarvoor moet je vervuld zijn van de Heilige Geest. De Heilige Geest doet nog meer. Ik heb aan mezelf gemerkt dat ik steeds meer de Bijbel en de verhalen ben gaan leren begrijpen. Dat komt natuurlijk niet door je eigen intelligentie maar ook door de wijsheid die de Heilige Geest je ingeeft. Ik durf ook over God te praten. Dat waar ik misschien een jaar geleden dat niet eens durfde. Nu durf ik op mijn werk wat meer te vertellen als de gelegenheid zich voordoet. Dan kom je er eigenlijk achter dat best heel veel mensen met hetzelfde problemen en vragen rondlopen. Je komt er ineens achter dat er op allerlei hoeken, plekken en gaten, mede christenen zijn terwijl je het van elkaar niet wist. Je hebt dan in één keer een band met mekaar. Een band die in twee drie minuten eigenlijk tot stand komt en dat is heel bijzonder om mee te maken.

Ik wil afsluiten met toch met een wonder.

Ongeveer anderhalf jaar geleden werd ik benaderd door een vriend. Zijn schoonvader was toen ernstig ziek. Hij had nog een hele korte levensverwachting, enkele maanden. Hij had een experimentele behandeling nodig en deze werd ook niet vergoed door de verzekeringsmaatschappij. Ze waren op zoek naar geld. Natuurlijk geluisterd naar hem. Uiteindelijk gevraagd of we mogen bidden voor je. Toen ben ik naar Leendert toegegaan, een plekje gekregen in de diensten. We hebben voor die voor die meneer gebeden. Dat was anderhalf jaar geleden. Hij heeft inderdaad behandelingen kunnen ondergaan. Het is eigenlijk boven verwachting goed gaat en dat is natuurlijk prachtig nieuws. Hartstikke goed nieuws! Ik geloof dat wij een God van Wonderen hebben. Ik geloof niet in toeval. Ik vind het ook belangrijk om Hem ook de eer te geven, hier op deze plek. Omdat de enige die dat toe komt, dat is, God zelf dus.

Amen