Getuigenis van Stephanie

Getuigenis van Stephanie

De meeste van jullie weten dat het best wel een zware periode geweest is voor mijn man en mij. Ik heb een burn-out gehad en begon anderhalf jaar geleden. Dat was gewoon een hele zware periode en zeker omdat mijn man en ik volop in de bediening stonden. De bediening in de bedoeling dat we diende God met alles wat mogelijk was. In één keer viel alles weg. In één keer was God er niet meer dacht ik. Zo voelde ik dat. Dat is heel, van de een of andere dag val je eigenlijk in een soort zwart diep gat en lijkt het heel erg uitzichtloos. Dan zie je geen licht aan het einde van de tunnel. Maar toch, ergens wist ik en God had me dat geleerd dat Hij er was. Hij is er namelijk altijd ook al ervaren we dat niet.

En ik wist het! God U bent daar, maar laat het me alsjeblieft zien. Ik zit zo stuk, ik zit zo diep, geef me er een glimp van ! Geef me het licht aan het einde van de tunnel!

Maar ja, als je midden in zo’n situatie zit, dan is het gewoon heel lastig. God waar bent u nu? Ik heb vaak zat uitgeschreeuwd. Vaak heb ik alleen in de auto gezeten, aan de kan gezet en barstte ik in tranen uit. Schreeuwde ik van alles, gewoon vanwege de frustratie en puur verdriet. Dan lijkt het net alsof alles wat je geleerd hebt dan voor niks is geweest. En ik wist het! God U bent daar, maar laat het me alsjeblieft zien. Ik zit zo stuk, ik zit zo diep, geef me er een glimp van! Geef me het licht aan het einde van de tunnel! Toch bleef ik wel vasthouden aan die gedachte dat hij wel ergens is.

Op een gegeven moment, bad ik niet meer, ik last niet meer en mensen vroegen aan mij of ik God losgelaten had. Ik zei nee, ik krijg God niet losgelaten. Ik ervaar Hem me even niet meer, maar ik ben verweven met God. Hoe kan ik God dan loslaten, als ik één ben met God? Als je een ei husselt, eiwit en eigeel worden dan één geheel. Dan kan je het eigeel er niet meer uithalen of het eiwit loshalen. Dat gaat niet. Ik ben verweven met God dus ik kan God niet meer uit mijn leven weg denken, überhaupt niet. Dus ik houd vol! Op een gegeven moment begon het groei-jaar. Ik denk dit is mijn kans! Ik wil weer terug, ik wil weer terug. U klopt al die tijd op mijn deur en ergens weet ik hem niet open te krijgen. Dus dit ben ik, in die duisternis, weet ik de grendel niet te vinden om die deur open te doen. Maar ik ga, ik ga ervoor! Dus mijn laatste kans eigenlijk. Die gedachte had ik. Ik denk, het is is nu nu of nooit! Dus ik ben aan die cursus begonnen en ik wist dat het veel zou vergen. Veel discipline, want ik moet gaan lezen.

Steeds meer ervaar ik God, steeds meer dieper in mijn hart en de laatste weken is het vuur zo aangewakkerd in mijn leven dat ik zeker weet dat God er altijd is geweest

Ik had zoiets van laatste kans eigenlijk. Ik begin eraan. God spreek dan toch steeds meer, en mijn ogen gingen weer open. Steeds meer zag ik weer licht aan het einde van de tunnel. Steeds meer ervaar ik God, steeds meer dieper in mijn hart en de laatste weken is het vuur zo aangewakkerd in mijn leven dat ik zeker weet dat God er altijd is geweest. Het enige dat ik wil is dat de mensen om me heen gered worden, en dat ze ook mogen leren wie U bent!

Dat wij erop uitgaan, zoals God eigenlijk in de Bijbel schrijft: De opdracht deelt om uit te gaan en het evangelie te verkondigen om mensen de handen op te leggen om zieke te genezen en demonen uit te drijven, daarvoor ben ik geroepen. Iedereen van jullie is hiervoor geroepen en ook al en ervaren het niet: God is daar, zoek Hem op. Hij klopt op de deur van je hart. Het enige dat je hoeft te doen is net zoals ik, in het duisternis te gaan zoeken naar die hendel om die deur open te doen. Voor de cursus wist ik niet dat God er nog was. Ik kon dus ook geen aanbiedingsmuziek meer luisteren. Dat lukte gewoon niet. Ik wilde gewoon echt helemaal niks, maar God brengt seizoenen in een leven.

Ik heb gewoon even een tijd in een woestijnperiode gezeten zo ervaar ik dat. Het is niet dat God niet sprak, ik verstond het gewoon niet. En toen op dat beslissende moment had ik zoiets: Ja ik wil gewoon uw stem verstaan. Als je namelijk in een woestijnperiode zit, heb je ook altijd de kans, en de keuze om zelf iets te doen. Je hebt altijd de keuze om zelf een stap te zetten. Ik had de keuze en op dat moment koos ik ervoor om worship aan te zetten. God sprak en liet mij het nummer Mercy van Maverick horen.

In dit nummer zegt de zanger: “Ik dacht dat ik het verdient had om 2 meter beneden de aarde te zijn. Ik dacht dat ik het verdiend had dit allemaal. Hij stelt ook vraag of het kruis wel echt voor mij is”. Allemaal vragen die bij mij door mijn hoofd heen speelde waarvan ik eigenlijk het antwoord al lang wist natuurlijk. Je kan nog zoveel dingen geleerd hebben, maar je ervaart het gewoon eventjes niet. God bevestigde hier wat ik al wist.

God heeft me weer het vuur en de passie laten ervaren die Hij heeft voor een ieder van ons. Dat is zo mooi, de stem die ik kwijt was van God, die heb ik weer en weer terug mogen vinden.

Dit nummer is eigenlijk mijn overwinningslied geworden voor deze periode. Die cursus die heeft me eigenlijk weer back on track gebracht en God heeft me weer het vuur en de passie laten ervaren die Hij heeft voor een ieder van ons. Dat is zo mooi, de stem die ik kwijt was van God, die heb ik weer en weer terug mogen vinden.