De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze. — 1 Korintiers 13:4-7
Liefde wordt vaak besproken en bezongen, maar wat betekent het echt? In 1 Korintiërs 13:4-7 krijgen we een diepe kijk op de ware aard van liefde. Deze verzen omschrijven liefde als geduldig, vriendelijk en vrij van jaloezie en arrogantie. Liefde doet niets ongepast, zoekt niet haar eigen belang en laat zich niet zomaar kwaad maken.
In ons dagelijks leven kunnen we deze liefde soms moeilijk vinden, vooral in een wereld die gefocust is op individueel succes en eigen gewin. Maar deze verzen herinneren ons eraan dat echte liefde verder kijkt dan onze eigen behoeften en verlangens. Het vraagt ons om anderen op de eerste plaats te zetten, om verdraagzaam en begripvol te zijn, zelfs als dat moeilijk is.
Als jongeren komen we dagelijks in situaties terecht waarin we keuzes moeten maken: kiezen we voor zelfzucht of tonen we empathie en geduld? Deze verzen moedigen ons aan om te streven naar een liefde die ons uitdaagt om te groeien, om anderen op te bouwen en om te blijven hopen, ondanks problemen en onzekerheden.
Laten we proberen deze liefde in ons leven na te streven. Laten we niet alleen liefde ervaren, maar ook uitdelen, zelfs in de kleinste momenten. Dat we altijd een liefdevolle houding aannemen die de andere eer biedt en reflecteert op wat de wereld misschien over liefde vergeten is.