De preek van Leendert op 26 oktober 2025 draaide om het verhaal van Elia uit 1 Koningen 18 en 19. Hij begon met de scène op de berg Karmel, waar Elia het volk Israël confronteerde met hun verdeeldheid tussen de aanbidding van God en Baäl. Leendert benadrukte dat dit een spiegel is voor onze tijd: mensen durven vaak niet echt te kiezen voor God. Hij vergeleek de kleine christelijke gemeenschap in Tiel met Elia’s eenzame positie tegenover honderden Baälprofeten, maar net als Elia hoeven ook wij niet bang te zijn.
Toen Elia bad en vuur uit de hemel kwam, werd Gods macht zichtbaar. Leendert gebruikte dat moment om te wijzen op “timing”: het juiste moment waarop God handelt, en waarop wij moeten durven stappen in geloof. Toch volgt na de overwinning de wanhoop – Elia vlucht de woestijn in en vraagt God om zijn leven te nemen. Leendert liet zien dat ook wij zulke wisselende momenten kennen: eerst vol geloof en overwinning, daarna leeg en moe. Maar God komt opnieuw, niet in storm of vuur, maar in “het suizen van een zachte stilte”.
Die stilte, zei hij, is een plek van herstel. Leendert verlangde dat zijn gemeente zo’n plek zou zijn, waar mensen Gods stem horen in rust, maar ook weer uitgezonden worden. Het geloof is niet bedoeld om alleen te beleven in de stilte, maar om te delen in de wereld – in kleine daden van liefde, vriendelijkheid en zorg voor anderen.
Hij sloot af met het besef dat God vaak juist mensen gebruikt die zichzelf ongeschikt vinden. Geloof groeit niet door te ontvangen, maar door uit te delen. Wanneer we tijd, geld of liefde weggeven, vult God dat steeds weer aan. Uiteindelijk bad hij dat God de mensen in Tiel zou aanraken door de liefde en daden van gelovigen, zodat zichtbaar wordt dat Jezus Heer is.